Vijf uur in de ochtend en ik ben klaarwakker. Lichamelijk en geestelijk helemaal aan. Niet wakker geschrokken. Gewoon ontwaakt.
Af en toe heb ik dat. Dan word ik wakker met een gevoel van urgentie, van belangrijkheid. Ik realiseer me dat ik een openbaring heb gehad. Niet zo een dat je de heilige Maria aan je voeteneinde ziet of iets dergelijks (zo, dat zou schrikken zijn!), maar dat je wakker bent geworden met een gedachte die je meteen herkent als een cruciale voor jouw leven. Meestal is het aanleiding om niet meer te kunnen slapen, omdat ik me tot actie aangezet voel. Zo ook deze ochtend.
In stilte compromisloos
De gedachte vanmorgen is dat ik compromisloos moet gaan schrijven. Geen voorbehouden, gewoon BAM recht uit het hart. En meteen vraag ik mezelf af of ik dat dan niet altijd al deed? Ik ben toch niet van de compromissen, van het halfslachtig leven? En het antwoord komt meteen en meedogenloos. Nee, dat doe ik niet, compromisloos schrijven. Compromisloos leven, daar ben ik heel goed in. In mijn eigen leven en mijn eigen beslissingen ga ik vol voor wat ik vind dat er moet gebeuren. Maar ik doe het stilletjes. Zodra er iets op papier gaat, het vereeuwigd wordt en de wereld in gaat, in deze tijd van internet misschien wel voor eeuwig en eeuwig, dan is het toch anders.
Ik lees de pagina’s over deze website en ik realiseer me dat ze geschreven zijn om mensen te plezieren. Om zo min mogelijk mensen voor het hoofd te stoten. Dat geldt ook voor veel van de berichten. In sommige blogs laat ik mezelf onverdund zien, maar anderen niet. Er zitten nog steeds duidelijke waarheden in, dat wel, maar ze zijn zo verpakt dat ze aan kracht verliezen. Ik zet de pagina’s voorlopig op privé, tot ik ze grondig onder handen kan nemen.
Met de muziek mee
Door mijn hoofd zingt de stem van Thé Lau de tekst van Rigoreus en van Rauw, Hees en Teder. Op de een of andere manier zijn deze twee liedjes vanmorgen onlosmakelijk met elkaar en met mij verbonden. Zo werkt nu eenmaal in mijn hoofd: met de woorden komen de beelden en de muziek mee. Het werkt goed voor mij. Zoals Rocky op The Eye of the Tiger moeiteloos de energie vindt om zichzelf tot actie aan te zetten (ja, dat zegt wel iets over mijn leeftijd, hè), zo zingt Thé mij de woorden uit het hoofd direct het toetsenbord in.
Vanaf vandaag ga ik ook op papier compromisloos door het leven. Je krijgt de ongekuiste versie te zien, rauw, hees maar ook heel teder. Rigoreus maar altijd uit het hart. Gij zijt gewaarschuwd…
Spreekt dit je aan? Deel deze pagina met je netwerk, zodat mijn werk nog meer mensen bereikt! Bij voorbaat dank…