Toen we een aantal dagen geleden de Severn Bridge af- en Wales inreden werden we getroffen door de schoonheid van het landschap. Ik ben hier zelf al eerder geweest, maar keek toch mijn ogen uit. Rollende heuvels met de zo karakteristieke hagen tussen de weilanden door. Hagen die soms zo hoog en ondoordringbaar langs de smalle wegen omhoog schieten, dat je het idee krijgt dat je in het oerwoud rijdt. Door het noodweer liepen er regelmatig kleine beekjes over of langs de weggetjes. En dan reed je een bocht door en keek je vanaf je heuvel een diepe vallei in.
In Wales wordt je herinnerd aan de nietigheid van de mens. We denken vaak dat alles maakbaar en controleerbaar is. Hier zie je de werkelijkheid, zeker na het noodweer van de afgelopen dagen. Als het erop aan komt staan we machteloos tegenover de natuurkrachten. En de natuur is eerlijk. Zij heeft geen verborgen agenda. Niet zoals de mens, de patenthouder van de verborgen agenda. Misschien is religie wel ooit ontstaan omdat de mens, met zijn verborgen agenda, er verstandelijk niet bij kon dat de natuur deze niet heeft. Dat de natuur gewoon doet wat ze doet. De mens had het nodig om iemand met een verborgen agenda verantwoordelijk te maken voor deze ogenschijnlijke willekeurige opeenvolging van gebeurtenissen.
Onderwijs nieuwe stijl
Maar goed… genoeg gefilosofeerd. Vandaag de tweede schooldag. Eén van onze doelen is een balans vinden in het onderwijs, tussen basisvaardigheden aanleren en je kunnen verdiepen in dat wat je echt doet tikken. Voordat we weggingen ben ik met de kinderen om tafel gaan zitten en hebben we besproken hoe we dit het beste aan konden pakken. We waren het er vrij snel over eens dat we een dagelijkse reken- en taaltaak zouden gaan doen en dat de rest in overleg zou gaan. Beide kinderen willen graag hun VWO diploma gaan halen, hetgeen fijn is. Dat geeft een duidelijk doel. Na wat mogelijkheden bekeken te hebben, hebben ze besloten dat ze het diploma per vak willen gaan aanpakken en het liefst tegelijk hetzelfde vak, zodat ze elkaar willen helpen. Dus dat betekent elke keer een vak in zijn geheel tackelen en afsluiten met een staatsexamen. Ik kan me daar wel in vinden. Het is lekker overzichtelijk.
Daarnaast wil Peluche graag veel creatieve vaardigheden gaan ontwikkelen, maar ook buiten bezig zijn in een tuin en met dieren aan de gang. Bear wil kunnen knutselen en bouwen en vooral veel lezen. Hij is momenteel dol op de Waanzinnig om te Weten boeken. Daar zijn er een hele berg van, dus voorlopig kunnen we vooruit.
Over starten en opstartuitdagingen
Gisteren zijn we braaf van start gegaan met het programma. Het ging voorspoedig. In een mum van tijd waren de reken- en taaltaken achter de rug en konden ze verder met hun eigen gekozen activiteiten. Bear ging leren hoe je met excel kan werken (schoonmaakschema in elkaar zetten) en later hoe je een website in html maakt (zie zijn rijk dat sinds vanochtend online is). Peluche ging naar buiten om de eigenaren van het huis waar we verblijven te helpen met de verzorging van de paarden. Heerlijk! Ik keek om me heen en zag dat het goed was.
Wat een verschil met vandaag. De concentratie is ver te zoeken en momenteel zijn ze al tweeëneenhalf uur bezig met hun vaste taken. Ze zitten elkaar vreselijk in de weg en schieten voor geen meter op. Ik heb ondertussen mijn oren maar gewoon uitgezet. Dat is wel zo rustig. Ze moeten zelf hun weg hierin vinden. Dus laat ik ze er zelf maar achterkomen, dat er zo meteen bijna geen tijd meer is voor de ‘leuke’ dingen. Best moeilijk, want het is zo verleidelijk om ze achter hun broek aan te gaan zitten. Maar ja, daarmee gaan we allemaal met zijn drieën in een routine zitten, waarin we niet willen zitten. Als ik politieagent had willen worden, was ik wel naar de politieschool gegaan.
Dus ga ik maar op mijn handen zitten en laat ik het gebeuren. Figuurlijk dan, want zittend op je handen is het lastig typen.
Alles en iedereen heeft een ritme
Een ander belangrijk doel heeft te maken met mijn vak. Ik ben een wise woman en als zodanig vind ik het belangrijk te kunnen leven zoals het de bedoeling is, waar wij als soort voor gemaakt zijn. Iedereen weet natuurlijk wel dat we niet altijd een koelkast, auto, hypotheek en supermarkt hebben gehad. Iedereen weet dat wij oorspronkelijk, in de tijd dat ons lichaam en onze genetische opmaak ontstond (en zoals deze eigenlijk nog steeds is) echt een compleet ander leven hadden. Logisch toch, dat deze vreselijke andere manier van leven gezondheidsproblemen veroorzaakt. Nu begrijp ik prima dat we niet terug kunnen naar de manier van leven van de oermens. Maar we kunnen wel naar de mogelijkheden zoeken om binnen de door ons gecreëerde wereld zo dicht mogelijk die oorsprong te benaderen.
Eén van de gevolgen van ons moderne leven, die ongemerkt ontzettend veel ellende teweeg brengt, is niet je eigen bioritme kunnen volgen. We worden allemaal in hetzelfde sociale ritme gedwongen van vroeg opstaan om naar je werk te gaan (of je kinderen naar school te krijgen), laat uit dat zelfde werk thuis komen, eten en daarna nog eens gaan sporten. Dit terwijl we eigenlijk wakker werden wanneer dit de natuurlijke bedoeling was, we gingen ´sporten´ om aan ons eten te komen en aan het einde van de dag weer gingen slapen als we slaperig werden. Een wereld van verschil dus. Ik persoonlijk heb heel veel last van het sociale ritme van onze maatschappij. Ik ben niet bepaald een vroege vogel en een wekker die om 7 uur afgaat doet daarom letterlijk pijn. Mijn kinderen hebben dat ook, niet allebei in dezelfde mate, maar 7 uur is in ieder geval voor beiden te vroeg.
Je natuurlijke ritme terug
Niet zo zeuren, zul je misschien denken. Maar dat zou je misschien niet zeggen als je de wetenschappelijke studies over de invloed die een verstoord bioritme heeft op de ontwikkeling van allerlei soms zeer ernstige ziektes had gelezen. Zo is het ondertussen algemeen geaccepteerd dat nachtdiensten kanker kunnen veroorzaken. De tegenwerping die je dan vaak hoort is dat er mensen zijn die nachtdiensten draaien en geen kanker krijgen. Dat klopt, maar dat is een drogreden. Dat die mensen er zijn, is namelijk niet meer dan logisch. We zijn immers niet allemaal hetzelfde en we hebben niet allemaal hetzelfde bioritme. Zo zullen er mensen zijn die vanuit hun bioritme nachtdiensten prima aankunnen en mensen die er doodziek van worden. Ik heb bijvoorbeeld een broer die fluitend om 6 uur ´s ochtends naast zijn bed staat. Mijn moeder is ´n nachtuil, net als ik, terwijl mijn vader, net als mijn broer, met de haan opstaat. Dat is helemaal prima, als we die verschillen in ritme maar kunnen volgen.
En dat is wat ik hier hoop te kunnen doen. Mijn eigen bioritme volgen, mijn kinderen hun eigen bioritme kunnen laten volgen. Omdat we eerst twee weken vakantie hadden gehad voor we hierheen vertrokken en onszelf toen hebben kunnen resetten, zitten we al aardig in ons eigen ritme. We blijken geen gat in de dag te slapen, maar alledrie keurig rond 9 uur wakker te worden. Het mooie is dat we meteen klaar voor actie zijn, geen slaperige zombiehoofden, maar frisse en fruitige gezichten. Er zijn nog vele andere doelen die ik voor ogen heb om dichter bij onze oorspronkelijke leefstijl te komen, maar dit is een goed begin.
Spreekt dit je aan? Deel deze pagina met je netwerk, zodat mijn werk nog meer mensen bereikt! Bij voorbaat dank…